İsmail Şenol: Rus Ruleti

Hızlı hücumları, ikili oyunları ve sık sık başvurdukları üç sayılık basketleriyle NBA'de 21. yüzyıl devrimini gerçekleştiren Phoenix Suns'ın takas yoluyla Shaquille O'Neal'ı kadrosuna katması son iki günün en çok tartışılan konusu.

Takas dedikodusu ilk çıktığı andan itibaren Amerikan basınında 2,16 boyundaki 160 kiloluk bu adamın Suns sistemine uymayacağı yönünde bir görüş hakim. Ancak Shaq transferinin birçok yönü var ve bunlar teker teker incelendiğinde Suns'ın bir risk aldığı ve sonucunda başarıya ulaşma ihtimalinin olduğu da bir gerçek.



Öncelikle Suns'ı bu transfere zorlayan şartlara göz atmak gerek. Amare Stoudemire ve Shawn Marion'ın çok iyi geçinmediklerini ilk olarak Jack McCallum kitabında yazmıştı. Sonrasında Marion'ın sezon başındaki takas isteği ve Amare'nin bir süre önce yaptığı “yeteri kadar top kullanamıyorum” açıklaması takım içinde bazı dengelerin bozulmak üzere olduğunun bir kanıtıydı. Genel Menajer Steve Kerr'ün bu ikiliden birini takas etmek istediği ve birçok denemede bulunduğu da zaten biliniyordu. Hatta yazın üç takımın anlaştığı ve Kevin Garnett'in Phoenix'e geleceği takasta Stoudemire'ı bile gözden çıkartmışlardı. Ancak Atlanta Hawks'ın takım sahipleri arasındaki anlaşmazlık yüzünden Amare Atlanta'ya gitmedi ve Garnett de Boston formasını giydi. Bu iki mızmız adamdan birinin gönderilmesi kadro içindeki dengelerin korunması açısından hayati önem taşıyordu.



Phoenix'i bu takası yapmaya zorlayan bir diğer etken de Los Angeles Lakers'ın hiçbir yıldız oyuncusundan vazgeçmeyerek Pau Gasol'ü takas edip dengeleri bozmasıydı. Kobe Bryant, Lamar Odom ve Andrew Bynum üçlüsünün yanına Pau Gasol de eklenince Lakers aniden şampiyonluğun en kuvvetli adaylarından biri haline geldi. Bu takas sonrası Batı Konferansı'ndaki genel tabloda San Antonio Spurs (Tim Duncan), Houston Rockets (Yao Ming, Luis Scola), Dallas Mavericks (Erick Dampier), Los Angeles Lakers (Pau Gasol, Andrew Bynum), Utah Jazz (Carlos Boozer) ve New Orleans Hornets (David West, Tyson Chandler) gibi iddialı takımların Phoenix'in en zayıf olduğu pota altındaki etkinlikleri korkutucu bir hâl aldı. 1 Şubat'ta Tony Parker'sız Spurs'e karşı alınan mağlubiyet ve hemen ardından Lakers'ın Gasol'ü kadrosuna katması Kerr'ün bu tabloyu görmesine yardımcı oldu. Kerr, rakiplerinin hamlelerini gördü ve bahsi arttırdı. Hatırlatmakta fayda var, Batı'nın tepesinde olmasına rağmen Suns kendi konferansındaki yüzde 50 galibiyet oranının üzerindeki dokuz takıma karşı oynadığı 15 maçta yalnızca 5 galibiyet alabildi. Play-off'taki olası rakiplerine karşı bu kadar başarısız bir performans sergileyen bir takımın şampiyonluk yarışında kendine güven sıkıntısı yaşaması çok doğal.



Şampiyonluk iddiasının yanında her zaman maddi durumu göz önünde bulundurmaya çalışan bir takım görüntüsü çizdi Phoenix. Takım sahibi Robert Sarver'ın lüks vergisi ödemek istememesi yüzünden 2005 yılında Joe Johnson'a maksimum kontrat vermediler ve Atlanta'ya gitmesine göz yumdular. Ayrıca draft ettikleri Luol Deng (2004), Rajon Rondo, Sergio Rodriguez (2006) ve Rudy Fernandez'i (2007) ellerinden çıkardılar. En son bu sene takımın savunma yönüne katkıda bulunan James Jones ve Kurt Thomas'ı da yok pahasına takas ettiler. Maddi olarak böyle bir tercih içindeki Sarver'ın sözleşmesi bitmek üzere olan Shawn Marion'a maksimum kontrat vermek istememesi ve bu yüzden sene sonunda Marion'ın opsiyonunu kullanıp serbest kalma ihtimali Phoenix'in ellerinin bomboş kalması anlamına geliyordu. Steve Kerr bunu göze alamazdı.



Genel mali tabloya bakıldığında Suns'ın bu takası yaparak maddi anlamda büyük kayba uğradığını söylemek pek mümkün değil. Shaq iki sezon daha 40 milyon dolar alacak. Opsiyonunu kullanırsa Shawn Marion'ın bir yıl 17,2 milyon dolarlık kontratı var. Ancak Suns'ın neredeyse hiç oynatmadığı Marcus Banks'in kontratı hesaba katıldığında işlerin o kadar da kötü olmadığı anlaşılıyor. Zaman zaman rotasyonun dışında kalan Banks önümüzdeki üç sezon için yaklaşık 13,5 milyon dolar kazanacak. Aradaki dokuz milyon dolarlık fark, NBA'de şampiyonluk için alınabilecek bir risk. Kaldı ki Shaquille O'Neal'ın üçüncü farklı takımla şampiyon olması durumunda erken emekliye ayrılabileceği bile düşünülebilir. Artık all-star bile seçilmeyen Kocaoğlan'a böyle bir son yakışır açıkçası.



Takasın en çok tartışılan yönü belki de teknik kısmı. Bu takas açıkça gösterdi ki Genel Menajer Steve Kerr ile koç Mike D'Antoni arasında ciddi bir görüş farkı var. D'Antoni hücuma dayalı kısa ve hızlı basketbolu tercih ederken, Kerr ise savunma dozunun artmasının ve iri pota altı oyuncularının gerekli olduğunu düşünüyor. Sertliğin en üst seviyeye çıktığı play-off'ta daha ağır bir basketbol oynanacağı aşikâr. Bu durumda Marion-Amare yerine fiziksel olarak daha üstün Amare-Shaq ikilisi Suns'ın avantajına olur. Sonuçta birileri Duncan, Boozer ve Yao gibileriyle çarpışmak zorunda. Amare'nin yetersiz olduğu ortada, o zaman bu isim Brian Skinner yerine pekâlâ Shaq olabilir. Ayrıca Suns'ın hücumda arada bir topu Kocaoğlan'a vermesi hem onları nefeslendirir, hem de 36 yaşında bile ikili sıkıştırmaları üzerine çeken Shaq'ın pas yeteneğiyle kadrodaki keskin nişancılar daha boş şut imkânı bulurlar.



Ancak Shaq'ın yapamayacağı şeyler de var. Eskisi kadar mükemmel olmasa da hâlâ ribaund alabiliyor ve bloklarıyla pota altını karartıyor. Bu özellikleri hızlı hücumu başlatsa bile onun diğerleriyle birlikte koşması beklenemez. Hatta Shaq yarı sahaya gelene kadar Phoenix iki hücum etmiş bile olabilir. Öte yandan Suns'ın yarı saha hücumlarında tercih ettiği set genelde Steve Nash'le oynadıkları ikili oyunlar. Eskisinden daha ağır bir Shaq boyalı alanda tepeye çıkıp perdeleme yapamaz, yapsa bile içeri devrilene kadar zaten savunma tekrardan yerine oturmuş olur. Kocaoğlan'ın etkili olabilmesi için onu çembere en yakın mesafede topla buluşturmak gerek. Bu da Suns'ın ritim bulmasını engelleyecek bir unsur olabilir ve Shaq'ı hücumda daha az tercih edebilirler.



Peki Miami'de bu sezon çok top kullanmadığı için medya üzerinden Pat Riley'i eleştiren Shaq, Phoenix'te dördüncü ya da beşinci opsiyon olmayı hazmedebilir mi? İşte takasın en büyük soru işareti burada. Shaq hâlâ NBA'de ilk beş başlayacak kalitede bir uzun, ancak o eski efsane statüsünden çok uzakta. Kendi yeteneklerini takım lehine kullanmayı kabul edip bir görev adamı rolünü oynarsa Phoenix'in başarılı olma ihtimali çok yüksek. Ancak kariyeri boyunca Shaq hücumda istediği rolü alamadığı zaman genelde savunmada aksadı. Bunu Suns'ta yapamaz, yaparsa da tüm başarı ihtimalini bitirmiş olur.



Sonuç olarak Phoenix Suns için rus ruletini andıran bir takas oldu. Boris Diaw ve Grant Hill'in artan sorumlulukları, Amare'nin dört numaraya kaymasının avantajı, Shaq'ın hücumda getireceği çeşitlilik ve savunma kısmına eklenen iri fizikli bir pivot onları hâlâ şampiyonluk adayı yapar. Ancak Nash 35, Shaq 36, Hill 35 ve Raja Bell 31 yaşında. Yani bu adaylık konumunu en fazla bir buçuk sezon daha sürdürebilecekler. Steve Kerr kurşunu yuvaya koydu ve tabancanın topunu çevirdi. Şimdi tetiği çektiğinde boş yuvanın denk gelmesi için dua edecek.

ben bunu okumam

bende okumaıdm zate hehe

neden okumuyorsunuz çok mu uzun

bülent demiş ki:

neden okumuyorsunuz çok mu uzun

ben dergilerden zate yeterince okuyorum

hmm iyi ozaamn

yazarlara hıc guvenmem onlarda bızım gıbı ınsan sonucta yorum hıc okumam!

yazarlara hıc guvenmem onlarda bızım gıbı ınsan sonucta yorum hıc okumam!

insan ama devamlı bu işlerle uğraşırlar onların yazdığı yorumu sen yazamasıın kusura bakma

ben onların gıbı yazamam ama konusabılırım yazmam konusmayı severım ve yazarlar uyduryo bazen !!!takma yanı kafana

ben öle düşünmüyorum

ahmet sallama yaa illa bişeye muho olcan

ya ne uydurcam kaybol ya ole :D:D:D:D

bn de okumam

:D çok komiksiniz:D:D :LOL!: